Voor de beoordeling op vrijdag 28 oktober in de Openbare Bibliotheek van Bladel had ik een aantal gedichten ingezonden en op die avond voorgelezen. Er was ouder werk bij en werk wat later nog gepubliceerd is of wordt. Hier drie nieuwe gedichten.
 
Dorpsdichter gezocht
 
Jarenlang
De Wendbuil uitgehangen
In diep verlangen
Om Bladels identiteit
Te strelen
Woordenspel
Op golven
Van de lach.
 
Bladel
Vijf karakters
Op de tekentafel
Van politiek krakeel
Geboren
Identiteit verloren
In talloze, loze
Ambtelijke woorden.
 
Vlucht naar
Poëzie
Kracht
Van persoonlijke reflectie
Gevat
In ampele woorden
De muze bekoren.
 
Als Lucebert
Visionair
Hartstochtelijke
Hugo Claus
Puntige dollende Deelder
Of toch Baelemans
Kempisch 
Rijk verleden.
 
Onbalans schuurt
In verborgen 
Flarden van
Mijn leven
Durf ik me bloot te geven?
Mijn ziel 
De ziel?
Ik wil het wel proberen. 
 
 
Bladel
 
Vijf kernen met een kloeke klokkentoren
En een verzorgd voetbalterrein
Zijn het liefste soeverein
En voelen zich uniek en uitverkoren.
 
Bestuurlijk Bladel, uit nood geboren,
Wil in het sociaal domein
Ook een coherente eenheid zijn,
Waar iedereen graag bij wil horen.
 
Bladel zoekt nu in de poëzie, 
De ultieme vredestichter,
Want wie kan er beter en gerichter
 
Sleutelen aan de apathie
Die ik overal om me zie
Dan een wijze waardendichter 
 
 
Het volgende gedicht was een oud idee, wat ik nog eens wilde gebruiken.
Nu kwam het van pas voor mijn inzending als dorpsdichter.
 
Klooster
 
In Beauvoir en Royans in de Franse Vercors
Verlieten de paters het Convent der Karmelieten.
Maar nu kun je er gastvrij genieten
Van gezang en gourmet in een schitterend decor.
 
In de refter regeert de chef de cuisine
Hij serveert een diner met een bijzonder dessert.
Dat is in de kapel, een schitterend concert.
In zomers Beauvoir een week’lijkse routine.
 
Een museum neemt nu bezit van de gang.
Daar wordt de geschiedenis beschreven
In een aantrekkelijk vanzelfsprekend streven
Naar feiten en regionale samenhang.
 
Met op de achtergrond het machtig massief
Kun je in het klooster ook trouwen.
Zo benut de Fransman zijn oude gebouwen,
Want historisch besef is hem lief.
 
Waarom is ons klooster nog steeds een klucht?
Bedenk ik telkens als ik in het plaatsje kampeer.
Waar blijft ons verantwoord monumentenbeheer
Net als in dat fantastische Franse gehucht.
 

Maak jouw eigen website met JouwWeb