Het Vrouwengilde van Bladel bestaat dit jaar 60 jaar. Op verzoek maakte ik voor het programmaboekje voor het nieuwe seizoen dit gedicht.
Zestig jaar
De lente lachte
De zomer wachtte
Bladelse vrouwen
Openden hun ramen
Een zuiverende wind
Wervelde een nieuwe wereld
Door het huis
Raam na raam geopend
Nieuwsgierig en achteloos
Wie weet de winter nog
Zestig jaar zomer in het hoofd
Vervaagt de notie
Van klamme kou
En de ramen bleven wijd
Zoals in deze wereld
Geen raam meer gesloten blijft
Geen verschil, geen onderscheid
Een kakofonie van gelijkheid
Wankelt ons veilig evenwicht
Een wijdopen raam
Kadert immer
De zin van zon
Maar de deur gaat dicht
Tegen de tocht
Want ons Vrouwengildehuis
Moet wel genoeglijk zijn
Bucketlist
Ik blèèf dees jaor weg van de wèrrum stranden in Spanje
En ik rij ginne Scenic-drive dur heuvelèttig Bretagne.
Ik gaoi nie op zuuk naor de beste champagne
En ik zal nie zommerskiën op de gletsjers van la Plagne.
Ik heb ginne zin in ne City-trip naor ouw Ontario
En ik gaoi nie in de rij vur Madamme Tussaud.
Ge vèndt me nie wandelend op ’t Coloradoplateau
En ok nie bij een bootcruise over de Hoangh Ho.
Ik gaoi nie shoppen op Fift Avenue.
Ik fiets ginne mèter op de kale Ventoux.
Ik hoef nie naor de Toearegs in Timboektoe.
En ok nie nie vur de Inca’s nèr de hoogtes van Peroe.
Ik huur ne keer gin huiske in Toscane
En ik blèf weg van alle Duitse autobanen.
Ik stèèk gin kerske op in de Sint Jan van Lateranen
En ik laot Korea aon de Koreanen.
Ik doei nie mir aon bucktetlisten,
Geleuf mèr nie dè ik daor nog geld aon gaoi verkwisten.
Da doei ik wel op ’n terras, mee ‘n paor Trappisten
En ‘n wèèk lang elken dag op onze Blaalse Zommerfisten.
Maak jouw eigen website met JouwWeb